ชีวิตดั่งเช่นคลื่นลม

    เรามาลองคิดกันว่า COVID-19 เป็นสิ่งไม่แน่นอน ไม่คงที่ ไม่เที่ยง มีเกิดก็ย่อมมีดับไป ถึงแม้มีการระบาดทั่วโลก วันหนึ่งก็อาจจะกลายเป็นเชื้อประจำถิ่น เหมือนเชื้อไข้หวัดใหญ่ในยุคปัจจุบัน หากทุกท่านเคยอ่านประวัติศาสตร์ เมื่อประมาณร้อยปีที่แล้ว เชื้อไวรัสที่คร่าชีวิตผู้คนไปราว ๆ 25-39 ล้านคน และส่งผลกระทบให้ผู้คนทั่วโลกราว ๆ 500 ล้านคน คือ เชื้อไข้หวัดใหญ่นี่เอง ซึ่งในปัจจุบันเราเข้ารับการฉีดวัคซีนเป็นประจำทุกปี บางท่านอาจไม่ได้เข้ารับการฉีดวัคซีนเพราะคิดว่าไข้หวัดใหญ่ไม่อันตราย แต่ประวัติศาสตร์ในสมัยก่อนบอกเราว่ากลุ่มคนที่เสียชีวิตมากที่สุดในการติดเชื้อ คือ กลุ่มผู้สูงอายุ และประชาชนที่มีร่างกายอ่อนแอ และสาเหตุส่วนหนึ่งที่ทำให้ผู้คนเสียชีวิตคือเกิดจากภูมิต้านทานทำร้ายตัวเอง จะเห็นว่าการเกิดขึ้นนี้เหมือนกับ COVID-19 ในยุคปัจจุบันเลยทีเดียว แต่ด้วยความที่เรามีการพัฒนาการรักษาไข้หวัดใหญ่มาโดยตลอด และมียารักษาไข้หวัดใหญ่ที่มีประสิทธิภาพดีขึ้น ทำให้ลดความรุนแรงของโรคไปได้มาก ความกลัวของผู้คนเลยน้อยลง ผู้เขียนมองว่าสำหรับ COVID-19 น่าจะดำเนินโรคไปคล้าย ๆ กับไข้หวัดใหญ่ เพียงแต่ไม่ทราบว่าจะมาถึงจุดที่ทุกคนกลับไปใช้ชีวิตได้ปกติเมื่อไรเท่านั้นเอง 
    สิ่งที่สังเกตได้อย่างหนึ่ง คือ การดำเนินชีวิตผู้คนในปัจจุบันได้เปลี่ยนแปลงไปอย่างสิ้นเชิง ถึงแม้ว่า COVID-19 จะกลายเป็นเชื้อโรคประจำถิ่น แต่ลักษณะบางอย่าง เช่น การเปลี่ยนจากการใช้ธนบัตร มาเป็นการใช้ Application ต่าง ๆ ในการจ่ายเงิน หรือที่เราเรียกว่า cashless การสั่งซื้อของ หรืออาหารมาที่บ้าน มากกว่าออกไปซื้อของหรือกินข้าวนอกบ้าน ด้วยความที่สะดวกสบาย และไม่ต้องปวดหัวกับรถติด การทำงานที่บ้าน ซึ่งค้นพบว่าอาจมีประสิทธิภาพดีกว่าการทำงานที่ทำงานเสียอีก แถมยังลดการใช้ทรัพยากรของที่ทำงานอีกด้วย การพบปะสังสรรค์ของผู้คนอาจน้อยลง สิ่งเหล่านี้คือสิ่งที่อาจจะเปลี่ยนแปลงไปแบบไม่หวนกลับมาเหมือนเมื่อก่อน สำหรับท่านที่ต้องประสบกับความทุกข์ ไม่ว่าจะจากเศรษฐกิจที่ไม่ดี บางท่านได้สูญเสียคนที่รัก บางท่านถึงกับล้มละลาย ความทุกข์ที่แสนหนักหน่วงเหล่านี้ เป็นความทุกข์ที่ไม่ว่าวันใดวันหนึ่ง เราต่างต้องประสบพบเจอกันทุกคนอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ แต่ในลักษณะที่แตกต่างกันออกไป โดยเฉพาะความทุกข์จากการสูญเสียบุคคลที่รัก อยากส่งกำลังใจให้ทุกท่านเข้มแข็งมาก ๆ นะคะ ถึงแม้ว่าวันนี้มีทุกข์ แต่ความทุกข์นี้เป็นสิ่งที่ไม่เที่ยง วันหนึ่งทุกข์เหล่านั้นก็จะสลายไป ตามกาลเวลาเช่นกัน ขอแค่หาทางออกที่ถูกต้องให้ได้ ว่าเราจะหลุดพ้นความทุกข์นั้นได้อย่างไร ความอดทนและความพยายามร่วมกับความคิดตามกฎไตรลักษณ์ที่ว่าด้วยความทุกข์เองก็เป็นสิ่งไม่เที่ยง จะทำให้เรามีกำลังใจในการต่อสู้และฝ่าฟันกับอุปสรรคต่าง ๆ ได้ดีขึ้น .. 
    หากกล่าวเช่นนี้ก็มีอีกสิ่งหนึ่งที่เราต้องพึงตระหนักไว้เสมอเช่นกัน ว่านอกจากความทุกข์แล้ว ความสุขก็เป็นของไม่เที่ยงเช่นเดียวกัน อย่างที่กล่าวไว้ข้างต้น ชีวิตเราเหมือนคลื่นในทะเล มีขึ้นก็ย่อมมีลง ชีวิตเรามีสุขก็ย่อมมีทุกข์สลับกันไป เมื่อไรก็ตามที่เรามีความสุข อย่าลืมเตรียมใจว่า สักวันหนึ่งความทุกข์ก็จะมาเยือนเช่นกัน จะได้รับมือได้อย่างไม่ลำบากนะคะ ข้อสุดท้ายของไตรลักษณ์ คือ ตัวตนเราก็ไม่เที่ยงเช่นกัน ไม่ว่าจะสังขาร ที่ร่วงโรยไปตามกาลเวลา ซึ่งสิ่งนี้เป็นสิ่งที่นำความทุกข์มาให้ผู้คนมากมาย ทำให้ผลิตภัณฑ์ความงาม หรือการชะลอวัยขายดีเป็นเทน้ำเทท่า อีกสิ่งหนึ่งที่นำความทุกข์มาให้ผู้คนมากมายไม่แพ้กัน คือ ตำแหน่ง หน้าที่ ลาภยศ สรรเสริญ ซึ่งสิ่งเหล่านี้มักแปรเปลี่ยนไปตามกาลเวลา เมื่อเวลาผ่านไป ตำแหน่งที่เรามีอยู่ ก็ต้องผลัดเปลี่ยนไปให้คนใหม่ ๆ มาทำแทน พอเกษียณ ลาภยศ ก็หายไปเป็นธรรมดา รวมถึงคำสรรเสริญ ต่าง ๆ นานา ผู้เขียนมักจะคิดเสมอว่า ทั้งคำชมและคำว่ากล่าว ล้วนไม่มีอะไรเที่ยง วันหนึ่งเรามีความสุขกับคำสรรเสริญเยินยอ อีกวันเราอาจทุกข์กับคำติฉินนินทา เราทุกคนย่อมหนีไม่พ้นสิ่งเหล่านี้ ยิ่งเป็นคนของสังคม เช่น ดารา นักร้อง นักการเมือง หรือผู้มีชื่อเสียง ตลอดจนผู้บริหารทุกระดับอาจเจอปัญหาเหล่านี้ได้มากกว่าคนอื่น หากทำใจได้ว่าทุกอย่างไม่เที่ยง ท่านก็จะผ่านมันไปได้เช่นกัน 
    สุดท้ายนี้อยากฝากให้ท่านผู้อ่านได้นึกทบทวนกับตนเองว่าท่านจะนำกฎไตรลักษณ์มาใช้กับการดำเนินชีวิตในปัจจุบันได้อย่างไร หากนำมาใช้แล้ว ทำให้ความทุกข์ท่านลดลงหรือไม่ ผู้เขียนได้ลองนำมาใช้กับตนเองแล้ว พบว่าทำให้ก้าวผ่านความทุกข์ได้ง่ายขึ้นจริง ทำให้มีกำลังใจในการดำเนินชีวิตต่อไปได้ดีขึ้น ถึงแม้จะยังไม่สามารถตัดทุกสิ่งทุกอย่างได้เหมือนพระอริยบุคคลก็ตาม ขอเป็นกำลังใจให้ทุกท่านได้นำธรรมะมาใช้ในชีวิตประจำวันกันนะคะ ถึงแม้สภาพแวดล้อมภายนอกเราจะเปลี่ยนแปลงไปอย่างมากมาย แต่สภาพใจเรายังสามารถนิ่งเหมือนน้ำทะเลที่ปราศจากคลื่นลมได้เช่นเดียวกันค่ะ