ไข้หวัดใหญ่ ตรงตัวอยู่แล้วว่าเกิดจากการติดเชื้อไวรัสไข้หวัดใหญ่ ติดต่อโดยการสัมผัสละออง เช่น ไอ น้ำมูก เมื่อไปสัมผัสกับผู้อื่นก็ทำให้เกิดการติดต่อ

อาการของไข้หวัดใหญ่แตกต่างจากหวัดธรรมดาอย่างไร?

1. อาการไข้หวัดธรรมดา จะมีแค่อาการไอ น้ำมูกไหล ไข้ต่ำๆ
2. ไข้หวัดใหญ่ จะมีอาการไข้ที่สูง และอาจจะรุนแรงทำให้ปอดบวมได้
3. รู้สึกไม่สบายตัว มีอาการปวดเมื่อยตามตัว

เด็กเมื่อเป็นไข้หวัดใหญ่มักจะมีอาการไม่รุนแรง บางคนไม่ต้องกินยาต้านไวรัสก็หายเองได้ จะมีผู้ป่วยบางกลุ่มเราเรียกว่า ผู้ป่วยกลุ่มเสี่ยง ที่เมื่อเป็นไข้หวัดใหญ่จะเป็นรุนแรง เกิดอาการปวดบวม ต้องใช้เครื่องช่วยหายใจและอาจมีอันตรายถึงชีวิต

กลุ่มเสี่ยง ที่เมื่อเป็นไข้หวัดใหญ่จะเป็นรุนแรง ได้แก่

1. เด็กอายุน้อยกว่า 2 ปี
2. ผู้ใหญ่อายุมากกว่า 60 ปี
3. ผู้ป่วยที่มีโรคประจำตัว เช่น หอบหืด หรือได้รับยากดภูมิคุ้มกันบางอย่าง

การรักษาทำได้โดย

1. หากคนไข้แข็งแรงดี ไม่ได้อยู่ในกลุ่มเสี่ยง อาจจะแค่กินยาลดไข้ พักผ่อนเยอะๆ ดื่มน้ำเยอะๆ อาการก็จะค่อยๆ ดีขึ้น
2. หากเป็นกลุ่มเสี่ยงดังกล่าว จะต้องกินยาต้านไวรัสไข้หวัดใหญ่ อาการก็จะดีขึ้นอย่างรวดเร็ว

คำแนะนำการป้องกันโรคติดเชื้อระบบทางเดินหายใจสำหรับเด็ก ได้แก่

1. พาเด็กไปฉีดวัคซีนให้ครบถ้วน
2. เด็กอ่อนควรเลี้ยงด้วยนมแม่ รับประทานอาหารให้ครบ 5 หมู่ สวมเสื้อผ้าที่ให้ความอบอุ่น
3. หลีกเลี่ยงการสัมผัสโรค ไม่ควรใกล้ชิดกับผู้ป่วย
4. ไม่นำเด็กเล็กไปยังสถานที่แออัด
5. ฝึกให้เด็กล้างมือบ่อยๆ ดูแลบ้านให้มีอากาศถ่ายเท
6. เด็กอายุต่ำกว่า 3 ปี ควรเลี้ยงเองที่บ้าน
7. หากเด็กไอและหายใจลำบาก หอบ หายใจเร็ว แรง จนชายโครงบุ๋ม หายใจมีเสียงดัง ให้รีบพาไปพบแพทย์โดยด่วน

ข้อมูลจาก
อ. ดร. นพ.นพพร อภิวัฒนากุล
ภาควิชากุมารเวชศาสตร์
คณะแพทยศาสตร์โรงพยาบาลรามาธิบดี
มหาวิทยาลัยมหิดล